Günlerin Köpüğü...

Çok keyif alarak izlediğim bir film Yi Yi. Bir aileyi, aile fertlerinin pişmanlıklarını, kendini aramayı anlatan insan hallerine dair izlenesi bir film. Tayvan-Japon ortak yapımı. -Baba, senin gördüğünü ben göremem. Benim gördüğümü de sen göremezsin. O halde, senin ne gördüğünü, nasıl bilebilirim?  -Güzel soru, bunu hiç düşünmemiştim. İşte bu yüzden kameraya ihtiyacımız var. İster misin peki?  -Baba, gerçeğin sadece yarısını mı bilebiliriz?  -Ne, anlamadım?  -Sadece önünü görebilirim, arkadakini göremem. Böylece gerçeğin sadece yarısını bilirim, değil mi?  Noodle üzerine, Japon yemek kültürü üzerine çok eğlenceli bir komedi filmi, çok sevdim:) Çok içime oturdu film, sonu öyle olmasaydı of of... you tube dan müzik dinlerken  Mozart'ın Raquiem adlı parçasına rastlayıp aşık olan sorunlu, uzlaşmaz Katrina'nın hayatı, acı ama güzel bir film. 20 kısa filmden oluşan Paris övgüsü. Çok key...

iyi yolculuklar.... Robin Williams Ölü Ozanlar Derneği

Göktuğ ve benim ikinci uzun otobüs yolculuğumuz oldu bu ziyaret, ilk yolculuk kardeşimin yanına Afyon Basmakçıyaydı, yolları seviyorum, yolda olmayı, gezmeyi, yeni yerler görmeyi :) Göktuğ doğduğundan bu yana onu bir yere götürmekten hiç çekinmedim, gittiğimiz her yere geldi, hatta canım her sıkıldığında dışarı attık kendimizi, yollarda dolaştık, kafelerde oturduk, parklarda oynadık, bu ara favori mekanımız deniz ve kumsal. Onu bir yere bırakıp gezme fikrini hiç sevmedim, O da alıştı dışarda olmaya hasta, huysuz olmadıktan sonra keyifle geziyoruz:)                                             Giresun'dan yola çıkınca Samsun yolu bitene kadar evimdeymişim hissi devam eder, ne zaman Samsunun çıkışı görürüm o zaman yolculuk başlar benim için.  ( fotoğraf: Samsun sahili ) yolculuklarda sevdiğimiz oyuncaklarımız, boyalarımız ve diğer ekipmanlarımız...

Saat 04:21, dışarıda mis gibi bir yağmur, gök gürlüyor arada,kaç gündür nemden uyuşan bedenlere ne güzel geldi, hafifledim, başımdaki uyuşma geçti, ezan okunuyor ferah ferah, Yeditepe İstanbul izliyorum 35. bölüme başladım, müzikleri bu kadar kasvetli miydi ya da neden böyleydi bir oraya takıldım, hikaye nefis, hani insanlar dertli ama hep umutlu, müzik geriyor insanı. Bu aralar denizde geçiyor vaktimiz, Göktuğ çok seviyor kumsalı, kumda oynuyor, yüzüyor, hamakta uyuyor, kek yiyor, armuta sardı bu ara falanlar felanlar :) Ben de onun sevinçlerini izleyip mutlu oluyorum. Başka insanların mutluluklarına sevinirim, mutlu etmeyi de severim mutluluğum olur, ama Göktuğ da başka, daha mı içten desem değil aslında sadece daha çoşkulu belki, belki daha masum, belki daha sevecen, anne olmak çok ilginç bi durum:) kumsalda kahve ayrı keyifli:) sonra denizde yorulan Göktuğ 3 saat kadar uyur, ben de açık havada kitap okurum, içim açılır... ...